Bu hafta da yine küçük eskiz grubumuzla haftasonu buluştuk ve yine yollara düştük. Her ne kadar bu haftasonu herkesin yoğun bir programı olsa da, bu güzel havayı pas geçmek istemedik ve Gülhane'ye doğru süzüldük Eminönü sokaklarından.
İnsan çizim yapmak uğruna nelere katlanıyor, kendimin şu halini görünce ne düşüneceğimi şaşırdım. Bir ölçmeci gözüyle bacaklarımla yapmış olduğum bu müthiş eş kenar üçgenin keyfini çıkarmak en doğrusu gibi geldi şimdilik.
Uğur Arslan Bey aramıza yeni katılmasına rağmen bizleri her zaman kendine hayran bırakmayı başarıyor. Kendisini evinde bekleyen birkaç haftalık, yeni bir aile üyesi olmasına rağmen durdurak bilmeden çizmeye devam ediyor. Kendisine bizleri yanlız bırakmadığı için şükranlarımızı sunuyoruz.
Bu sahnede Ahmet Hocamızın içindeki eğitimci kişilik ortaya çıkıyor ve çizim seansı adeta bir workshop halini alıyor. Bir sütün başını kendine sehpa yapıyor ve ardından bizlere ağaçların detaylandırılmasına dair tecrübelerini aktarıyor.
Grubumuzun en cüretkar üyesi ise Şule Hanım çıktı. Buluşmalara katıldıkça o çekingen halinden sıyrılarak, çizmeye korktuğumuz bol detaylı sahneleri bir bir çizdi ve her buluşmada bizleri şaşkınlık içerisinde bırakmaya devam etti. Aşağıda görmüş olduğunuz resim kendisinin bu buluşmada vermiş olduğu son eseri. Sizce de haklı değil miyiz?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder