Urban sketching diye birşeyin adını bilmezden çok evvel çizim yapmaya staj yaparken başlamıştım. Tarihi binaların 3 boyutlu olarak modellenmesiyle alakalı bir iş yapıyorduk o zaman. Arazide toplanan verilerin, ofiste değerlendirilmesi esnasında yardımcı olması için taslaklar, krokiler tutuyorduk. Sonra birkaç defa bu işten bağımsız olarak çizime çıktım, sonrasında insanların tavırları biraz hevesimi kırdı, devam ettiremedim iki üç sene öncesine kadar. Sonrasında alıştım ve cebimde bir parça kağıt olmadan sokağa adım atamaz hale geldim. Bir yandan iyi de oldu, çizdiğim binaları yavaş yavaş yıkıyorlar.
Before I heard something about urban sketching, I started to draw when I was an intern. The project was about to 3D modeling of historical buildings. When we're working on it, we drew some croquis and sketches to make our office work easier. Then I tried to drew independently from this work, but later I got frustrated because of drawing in the society and gave up. Then I met urban sketchers and now it's impossible for me to go outside without a piece of paper and a pen.
Çok iyi bir açıdan yakalamışsınız, hem sokak perspektifi hem de binanın kütlesi göz hizasından sanki biz de oradaymışız gibi doğal...son bir kaç eskizinizde bir detay dikkatimi çekti; beyaz bırakılan araba, insan figürleri (daha önceki eskizlerde de vardı) çok iyi duruyor hem kompozisyona dahil hem de ayrı bir katmanda toplanmış..ilham verici buldum....iyi çalışmalar.
YanıtlaSilAslında bunu yapmamdaki asıl sebep renklendirme işini becerememem :) genelde araba ve insanların üzerlerindeki renkler ortamla alakasız renkler olduğu için bir fırça darbesi bile yeterli oluyor resmi batırmaya. Biraz da çaresizlikten bu yola başvurdum diyebilirim, ama hoş görünmesi mutlu etti
Sil